Beelden uit de vroege jaren 90. De officiële jaren van hedonisme en HIV, nog voor de combinatietherapie. A capella-Trio Zang Voor Vriendschap was voor onszelf (Annemieke, Marjolijn en Ron), een reddingsboei. We ontdekten dat vrijwel iedereen zat te wachten op iets moois in het Nederlands. Samen met gitarist Steef Vellinga schoolden we onszelf in een mum van tijd om - van gezapige jazz-vocalisten op het conservatorium tot theaterbeesten met onderkoelde humor, oog voor choreografie en bizarre kleding.

Wat het Trio oorspronkelijk deed: eigen a capella arrangementen van Nederlandse liedjes die we mooi vonden, bijvoorbeeld De zomer van 1910, Ik doe wat ik doe, Telkens weer, Nico Meijer, Meisje van 16. Al snel drong ik mijn vertalingen op van hits van Abba (Fernando), Prince (Trek je af), Dave Berry (Vreemd effect) en Elvis (Omdat in jou de duivel schuilt) om er een paar te noemen, en werd dit ons handelsmerk. Omdat die vertalingen destijds iets nieuws waren werden we geëngageerd door KRO radio 2 in Alleen op vrijdag, met Adeline van Lier en Jan Rot, die nog geen tophits vertaalde maar een leuke column voorlas. Ook Hellun Zelluf huurde het Trio in voor zijn shows in o.a. Kleine Komedie en Paradiso, en mij voor liedteksten en muziek.Waarmee het Trio ook Mesland-composities ging zingen.

Ontmoetingen en gesprekken met toeschouwers als Hein Jansen, Arjan Ederveen, Guus Vleugel, Frank Boeijen, Conny VandenBosch, Ramses Shaffy (die ons toezong vanaf een brug tijdens een optreden op een bootje), Drs. P, Hetty Blok en vele anderen gaven ons het prettige gevoel iets aan de wereld toe te voegen: kwalitatief hoogstaande muzikale camp, die zowel aansloeg bij cabaretliefhebbers als bij een hip publiek.

Het vervolg, na de dood van Hellun Zelluf, was een nieuwe bezetting (zonder Annemieke), en

de Ware Liefde shows. Daarna onze eigen avondvullende theaterprogramma’s, en in één daarvan de geboorte van Hella Holland.